Ooohhhh neeeeeeeeeeeee,

Afscheid nemen komt steeds dichterbij ....

Gistermiddag afscheid moeten nemen van Colette, Mark, Renee, Rachel en Walter. En dat is best pijnlijk als je zo hecht met elkaar om gaat en dat in een korte tijd .... traantjes bij het uitzwaaien op de pier. Karl en Brian en ik zijn nu nog over van ons mooie hechte groepje ...... er zijn weer nieuwe gasten, maar het is anders ... het was dat groepje dat zo speciaal was ....

We hebben een super feestje gehad op het eilandje. Ergens op een ander strandje werd een party gehouden en wij zijn er met z,n allen heen gegaan. Lopend ... een eind ... want je kan niet via het strand makkelijk komen op een ander strandje ivm het water en rotsen. Toen we aankwamen belandden we in een hutje met heerlijke trance-muziek. Iedereen had verf op zijn lichaam dat licht geeft en het leek wel of we een of andere tribal waren .. haaaa .. Ik heb mijn lichaam prachtig geschilderd en moest meerdere mensen in de verf zetten, omdat ze de tekeniningen zo mooi vonden ... Het leek echt een oer-feest, alsof we werkelijk een of andere stam waren, allemaal dansend op de muziek. Erg laat geworden, want we moesten ook weer midden in de nacht met elkaar terug lopen ... met alle geluiden van de dieren ....

Bij ons hutje hebben we de avonden ook muziek op, uit ieder land iets (kunnen de ipod aansluiten op een of ander apparaat). Zo genieten we van elkaar muziek! Dansen met onze voetjes in het zand en hup dan weer zwemmen ...

Inmiddels denk ik Engels en praat ik alleen nog maar Engels, dat doe ik nu al weken lang. Zelfs als je een Nederlander om je heen hebt, praat je Engels ... Het denken begint zelfs in het Engels .. rare gewaarwording .... Ik kan zelfs soms niet op nederlanse woorden komen en haal alles door elkaar. Verbazingwekkend hoe snel dat gaat als je alleen maar Engels praat .. haaaa ...

Morgenmiddag om 1.00 uur in de middag moet ik hier weg bij mijn hutje en naar de pier. De boot gaat om 2 uur in de middag. Ik vaar dan naar Ranong met de slow-boot en kom daar rond 4 uur aan. Dan wachten ...... zal zwaar worden ... op de bus van Ranong naar Bangkok in de nacht. Dan kom ik aan om 6 uur in de morgen in Bangkok ... gatver ... Daar kan ik dan de hele dag blijven en om 10 uur in de avond moet in naar het vliegveld. Inchecken en nog lang wachten op mijn vliegtuig die rond 2 uur in de nacht gaat. Ik wil het niet weten!!!

Moet zo naar de dokter toe voor weer een inenting. Gaat goed met mijn hand, heb geen pijn. Wond wordt vandaag ook weer schoon gemaakt ... Ik zwem gewoon met 1 hand omhoog en mag voornamelijk in de armen van Karl verbijven, dusssssssssss helemaal niet erg hoooorrrrrrrrr ..... hiiiiiiiiiiiiiiii ..........

Nu verder genieten met Karl .. mijn maatje .... time is running ....

Tot in Bangkok .. zal daar wel weer een internet-cafe gaan vinden ... nu niet meer .... ik ga genieten van mijn laatste momenten hier.

Dikke kuzzzz van mij, ultiem gelukkig ....

xxx